In de Miljoenennota 2019 stelt het kabinet € 350 miljoen beschikbaar voor extra personeel in de zorg. Het geld is in te zetten voor bijvoorbeeld scholing van (nieuw) personeel, loopbaanbegeleiding en loopbaanoriëntatie. Het kabinet wil voorts het werk in de zorg beter en anders organiseren. Ze noemt het wegnemen van onnodige administratieve lasten of herinrichting van het functiegebouw. Creatief denken over arbeid moet voorts uitval voorkomen; oudere werknemers kunnen langer aan het werk blijven en bijvoorbeeld de studie- en stagebegeleiding voor nieuwe medewerkers op zich nemen. Andere verpleegkundigen en verzorgenden worden in dat “nieuwe werken” ontlast. Ambities zetten in op het wegnemen van de gevoelde personeelstekorten; in 2022 moeten die dalen naar nul of daar dichtbij.
Goed werkgeverschap is cruciaal voor het aantrekken en behouden van goed personeel. Onze ministers benadrukken daarnaast het belang van strategisch personeelsbeleid en volgen daarmee de uitkomsten van onderzoek uitgevoerd door Bureau Berenschot in opdracht van V&VN “Aan het werk voor een betere arbeidsmarkt in de zorg”, dat als volgt aanvangt: “De krapte op de arbeidsmarkt wordt binnen de sector gevoeld. Het zorgt ervoor dat vacatures lastig te vervullen zijn en zorgprofessionals geven aan dat er mede door de tekorten sprake is van een hoge werkdruk en dat er daarmee risico’s ontstaan voor de kwaliteit en veiligheid van zorg. Door deze gevolgen ervaren de zorgprofessionals meer stress en overwegen veel huidige zorgprofessionals om de sector te verlaten. Hierdoor dreigen de tekorten verder op te lopen. Kortom een vicieuze cirkel en daarmee een urgent probleem dat op korte termijn aangepakt moet worden. Het personeelstekort in de zorg is al langere tijd onderwerp van gesprek. De urgentie om tekorten op te lossen is groot en er zijn verschillende maatregelen getroffen. De vraag is of deze maatregelen voldoende zijn om het personeelstekort aan te pakken.”
De goede werkgever moet vooral ook een strategisch werkgever zijn. Contractuele bepalingen in de zorgcontracten met zorgverzekeraars dwingen hem immers om de kwaliteit en continuïteit van zorg te borgen. Daarvoor is goed en gekwalificeerd personeel nodig. Geen goed personeel betekent wellicht straks zelfs geen contract meer met de zorgverzekeraar. De economische urgentie lijkt daarmee te zijn gegeven. Maar ook de zorgverzekeraar is gebaat bij dat goede personeel van de zorgaanbieder. Als zij immers tekortschieten, heeft de zorgverzekeraar een probleem jegens zijn verzekerden wegens schending van zijn zorgplicht. In zekere zin lijkt er dus een samenhang te bestaan tussen goed werkgeverschap van de zorgaanbieder en de zorgplicht van de zorgverzekeraar.