Toen ik voor mijn eerste baan op cursus moest, nam ik voor de zekerheid een vroege trein en belandde in een vrijwel lege hotellobby. Er zat één mevrouw aan de koffie. Zij was van Surinaamse afkomst, zoals je kon zien en ze ook vertelde toen ik bij haar aanschoof. We maakten een gezellig praatje. Geleidelijk aan druppelden er meer mensen binnen. Allemaal mannen, tegenwoordig zou je zeggen witte mannen. Die keken naar ons en wendden zich tot elkaar, ook om gezellig een koffie te doen.
Toen posteerde de cursusleider zich in de deuropening van de lobby en riep de cursisten op om met hem mee te gaan. De heren maakten aanstalten om mee te gaan. Toen ik ook opstond, keken ze verbaasd op. Huh? Hoorde zij er ook bij? Ja dus. Toen stond mijn Surinaamse koffiegenoot ook op. En op mijn beurt was ik verbaasd! Ik dacht dat ze bij de lobby hoorde. Of zoiets. Het was 1978 maar is me altijd bijgebleven.